Het verbodene wordt het best bestreden door het toe te laten. J.B. Priestley

D’r biggelden nog net geen tranen uit de ogen van de jongen die toezag hoe z’n moeder d’r fiets parkeerde op ’n plek voor ’t station waar dit niet was toegestaan. Maar in plaats van te gaan huilen, besloot ie ’n daad van verbaal verzet te verrichten.

“Jij doet ook altijd alles wat niet mag!” vermaande die z’n moeder. Z’n stem trilde, maar klonk vastberaden. De moeder keek op. Even staarde ze naar d’r gebroed, dan zuchtte ze en hervatte ’t sluiten van ’t slot. Ze leek in tweestrijd, maar draaide desalniettemin ’t sleuteltje om.

“Wees blij.” mompelde ze dan, zonder d’r kind aan te zien. “Als dat niet zo was, was jij d’r nooit geweest.”

Daarna glimlachte ze en trok de jongen net iets te hardhandig met zich mee. Hij huilde nog niet.