Het leven is een opeenvolging van komen en gaan en voor alles wat we meenemen is er iets dat we achterlaten. Herman Raucher

“Ga maar vast.” zei de jongen, terwijl hij een tas onder zijn snelbinders probeerde te installeren. Zijn vriendin stond schrijlings op haar fiets te wachten tot hij klaar was.

“Omdat ik langzamer ben?” veronderstelde ze. Ze klonk berustend. De jongen knikte.

“Yep.” zei hij, zonder opkijken. Het meisje reed weg.

“Zie je zo.” riep ze nog. “Joe.” zei de jongen, terwijl hij het elastiek over de tas probeerde te leggen. Het meisje stak haar hand uit en sloeg de hoek om.

Nadat de bagage was bevestigd en het slot geopend keek de jongen weer op, een verder verlaten straat in.

“Godverdomme.” zei hij, harder dan voor zichzelf alleen. “Waar is zij nou gebleven?”