|
Er leek een kentering op komst.
De vogels begroetten de nieuwe dag luidkeels en enthousiast. Er hing een belofte in de lucht. Alles zou goed komen – mijn gemoed werd zowaar verlicht.
‘Verdorie.’ dacht ik, terwijl ik naar het station stapte, ‘Eerst wordt me de eindejaarsÂdepressie door de neus geboord en dan vervliegt mijn voorjaarsdip nog voor ie – veels te vroeg – goed en wel begonnen is.’
Op dat moment begon het te regenen. Eerst voorzichtig, dan alras uit volle overtuiging. Ik had geen paraplu bij me en ook mijn petje had ik thuis laten liggen.
Een grauwe sluier schoof terug over mijn ziel.
‘Gelukkig.’ dacht ik en zwelgde in mijn triest bestaan.
[De opklaringen zijn tenminste een dag uitgesteld. De verwachtingen voor de komende dagen zijn vooralsnog wisselachtig.]
Heb ik ook altijd ‘een beetje’ last van, depressietje in voor en najaar. Ik voel met je mee… Vond trouwens eerst nu de reactiemogelijkheid… (of is die er pas?). Je schrijft erg grappig, kort en bondig… Spreekt me altijd aan (en de citaatjes natuurlijk). De zon schijnt hier… 😉
{Mowl: hier onweert het.}
Als een echte Piet Paulusma voorspelt hij ons de depressies met terugwerkende kracht.
{Mowl: maar ook de zonnige periodes.}