Voortuintjes

De ware overwinnaar wordt door zijn zege verslagen. Jan Vanspauwen

Niet aleer de vrouw ostentatief bij een schijnbaar willekeurige voortuin stopte om er de fraaie maar niet buitengemeen bijzondere bloemen te bekijken had ik in de gaten dat zij al die tijd voor me had gewandeld. Of liever gezegd: zij had kennelijk de indruk opgevat dat ik haar volgde, zo niet stalkte. Dat zag ik tenminste in haar tersluikse oogopslag toen ik haar passeerde.

Ze vertrouwde me niet.

Ik gunde haar haar achterdocht en liep door.

Meteen daarop hoorde ik twee hakjes mij nakomen – ik vermoedde dat het dezelfde vrouw was, maar ik dorst het niet na te gaan, omdat ik niet wilde omdraaien en haar zo beschamen. Maar zeker weten dat zij het was, deed ik niet.

Bij het volgende stoplicht kan ik stilstaan en kijken, dacht ik, zonder op te vallen.

Het was groen.

Verdorie, dacht ik, terwijl de schoenen achter me doorklikten, waar zijn hier de voortuintjes?

Standaard