De wet van de vrijheid is de wet van de liefde. Heb lief en doe wat je wilt. Aurelius Augustinus (354-430)

’t Meisje met ’t rode jasje werd door de vader, ’n man in wit, op ’t kussen getrokken. Ze zaten in de schaduw van ’t zonnige terras. Hij zette z’n dochter op z’n schot en herschikte d’r jasje. Daarbij streelde die d’r wang. ’t Meisje kirde. De vader glimlachte achter z’n zonnebril.

Hij fluisterde wat tegen ’t meisje. Ze klapte in d’r handen. Weer die glimlach. ’t Meisje schaterde. De vader legde z’n hoofd tegen d’r aan en vouwde z’n armen om ’t lijfje.

De wereld was volmaakt. Voor even dan, voor deze twee mensen tenminste. Voor de dochter in elk geval.

De zon scheen, het was warm en papa was d’r en hield haar vast.

D’r kon haar niks gebeuren.

[Misschien dat dit ooit overging. Maar nu nog niet.]