Vuurvliegjes

Het leven is een kort ontwaken uit de dood. Wolf de Wit

De tijd was gestopt – dat was wat ik even dacht.

Mijn wekker, de telefoon dus, licht amber op, een kwartier voordat hij afgaat. Om me alvast voorzichtig naar het wakker worden te brengen, denk ik. Hoe dan ook: als ik het merk – en ik merk het meestal – weet ik dat ik nog vijftien minuten heb voor ik de vuurvliegjes hoor. Zo hebben ze het geluid genoemd dat me moet wekken. Vuurvliegjes.

Afijn, wat ik wil zeggen: vanmorgen, nog voor de vuurvliegjes kwamen, ging het licht uit. Geen amber meer. Geen licht meer.

Geen tijd meer, dat was dus wat ik dacht. Alsof alles was opgehouden. Misschien was alles ook wel opgehouden, dacht ik. Er was geen tijd meer en dus ook geen licht. Ik draaide me om.

Ik had de wekker kunnen checken, maar ik draaide me om. Alsof daar nog tijd voor was.

En toen kwamen de vuurvliegjes. Natuurlijk.

Standaard