Weekeinde

OpeningDit weekeinde is een klein feestje geworden.

Allereerst was daar Leo, een goede vriend van ons. Leo is typograaf en als dusdanig uitgenodigd voor de opening van een nieuwe tentoonstelling in het Museum voor Moderne Kunsten. Hier werd een overzicht gegeven van alle ontwerpers die uit het Arnhemse afkomstig waren. De vitrines toonden boeken. De wanden waren behangen met affiches. Het leek onze wc wel!

De opening zou worden verricht door de directeur van de Academie. Op het aangekondigde tijdstip bleek dat die beste man net in de auto was gesprongen. Men had hem gebeld waar ie bleef. Hij was het vergeten.

In de hal ontmoetten we Thomas, onze overbuurjongen. Zijn vader, Wigger, was ook ̩̩n van de getentoonstelden (is dat een goed woord?). Ook hij was er niet. Thomas belde hem Рook Wigger was de hele expositie ontschoten.

Kunstenaars!

Maar mooi is het wel.

(Ach – het ging toch om de receptie, erna)

Oortjeshekken
OortjeshekkenBekend in heel Nederland: huiskamer-restaurant Oortjeshekken.

Leo en vriendin Astrid troonden ons er naartoe.

Op zondag moet je hier niet zijn: honderden dagjesmensen die van de sfeer gaan genieten. Nu vraag ik je: hoe kun je nu en masse sfeer opsnuiven. Alsof je een geweldige tijd kunt hebben als je met zovelen tegelijk seks hebt. (Okee, verkeerd voorbeeld.)

Laat ik het zo zeggen: Oortjeshekken is intimiteit. Het hotel annex restaurant is gelegen aan de Bisonbaai tussen Nijmegen en de Ooij, slechts enkele minuten lopen vanaf Leo en Astrid. En wat ik al zei: het moet het vooral van de sfeer hebben.

We werden getracteerd op een diner. Mijn voorafje waren patties van lamsgehakt. Lamsgehakt: daar ben ik altijd voor in. Ik vond het jammergenoeg wat aan de flauwe kant. Pittig, dat wel. Maar flauw. Leo had hetzelfde en was het met me eens.

Als hoofdgerecht had ik tagliatelle met rode mul en zalm. Er was heel veel room gebruikt. Jammer, maar daar ben ik niet zo dol op. Ook hier moest je nog kwistig met de zoutmolen overweg om er een smaakje aan te geven. Brrrr had dat al zien aankomen en had een ander hoofdgerecht gekozen: gamba’s, die op zijn verzoek in de keuken al waren gepeld. Tot verbazing van de maitre overigens. Hoe had men daar tijd voor gevonden? Tja, Brrrr krijgt altijd alles voor elkaar.

De uiteindelijke waardering volgt nu. Het eten (we hebben alle vier de maaltijden meegewogen): een 7. De bediening: een 8 (vanwege die gepelde garnalen). De ambiance: een 9. Al met al volgt hier het eindoordeel. Oortjeshekken krijgt van ons een 8.

Im Gärtchen
Im GärtchenEn nog was het niet gedaan.

Na de overnachting in de Ooij en een copieus ontbijt stond ons de volgende tractatie te wachten. Leo en Astrid ontvoerden ons naar Duitsland en brachten ons naar Keeken. Keeken? Ooit gehoord van Keeken?

Ik weet niks van Keeken – nu nog niet. Alleen dat er een gigantische herenboerderij staat, waarvan een deel dienst doet als bezoekerscentrum van De Gelderse Poort. Da’s iets met milieu en zo.

Het andere deel van de boerderij is een typisch Duits café. In wezen koud en ongezellig. Maar op een mooie dag als het was, kun je gebruik maken van de magnifieke tuin. Zitjes zijn daar geplaatst, waar de mensen ongedwongen van het weer en het buiten kunnen genieten.

Met een kop Kafee en een stuk Kuchen was het goed toeven. De stier van Potter en zijn maitresses lagen uitgebreid te herkauwen. De zon scheen. Het was goed.

Het ìs goed.

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.