Men is vaak trotser op zijn gebreken dan op zijn kwaliteiten. Edmond Jaloux (1878-1949)

“De penningmeester van ’t Wijkblad vraagt of je ’n advertentie in ’t blad wilt.” las ik in onze mailbox.

“Och, regel jij dat even?” vroeg Brrrr.

“Natuurlijk.” zei ik. “En de webredacteur vraagt of we dan ook meteen ’n stukje voor de website willen schrijven.” Brrrr keek alleen maar. “Goed, schrijf ik.”

“O, daar moet ik opeens aan denken: heb je de belastingaangifte voor dit kwartaal al gedaan?” herinnerde Brrrr zich. Ik glimlachte.

“Wat dacht je.” zei ik. Daarmee was ’t lontje opgebrand en explodeerde vuurwerk in m’n hoofd.

“Hé, wacht es!” hoorde ik mezelf zeggen. Met open mond ordende ik de woorden van ’t gesprek. Dan schoof alles aan mekaar. Ik wilde wat zeggen, maar Brrrr was me voor.

“Nou, dat doe je dus voor mij.” zeidie.

[“Fijn dat we toch nog wat gevonden hebben.” zeidie.]