Gladiool

bloemen

De mens kan niet duizend dagen ononderbroken goede tijden beleven, zoals bloemen niet honderd dagen kunnen bloeien. Tseng-Kuang

“Neem woensdag vrij.” zei Brrrr. “Dan gaan we gezellig naar Nijmegen.”

Ik was even stil.

“Maar ik dacht…” begon ik. Dan zweeg ik. En herinnerde.

Omdat ’t ieder jaar ’tzelfde verhaal is: veuls te druk, te veel mensen waar we ons toch maar aan ergeren en altijd weer resulterend in ’n haastige aftocht naar huis, hadden we de vorige keer gezegd, mekaar plechtig beloofd, om niet meer, maar dan ook nooit meer naar de Vierdaagse te gaan.

Zo. Dat besluit stond.

Nou ja, dat dacht ik.

“Niet zeuren.” zei Brrrr. “’t Is hartstikke leuk. Zul je zien.”

[Dus nam ik vrij om samen gezellig naar ’t wandelfestijn te gaan. Om nu al zeker te weten dat we mekaar straks weer plechtig beloven niet meer, maar dan ook nooit meer te gaan. En dit keer definitief. Tot volgend jaar, dan toch in elk geval.]

Standaard

13 gedachten over “Gladiool

  1. Possum schreef:

    Is Brrrr not able to go on his own ?
    Or is he not allowed to ?

    {Mowl: hij mag en hij doet. Maar ’k wil zo graag d’r bij zijn.}

  2. Als je één oog dichthoudt, dan zie je maar de helft van al dat volk René 🙂 Scheelt weer in drukte 🙂
    Veel plezier!

    {Mowl: jij bent ’n rare, hè?}

  3. Grenzen stellen. Laat toch eens niet zo over je heen lopen. Confronteer Brrrr met vorig jaar.

    {Mowl: toen had ik ’t nog niet opgeschreven. Dit stukje is eigenlijk voor volgend jaar.}

  4. Cyberjunk schreef:

    Man, geef toch eens duidelijk aan wanneer je ergens geen zin in hebt in plaats van zo toegeeflijk te zijn. Het lijkt wel of je niet voor jezelf durft op te komen.

    {Mowl: en geen stukjes meer kunnen schrijven? Kom zeg.}

Laat een reactie achter bij SteveReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.