Wereldburger

Papier brandt, maar woorden vliegen weg. Rabbi Akiva ben Joseef

De man kwam elke ochtend in het gemaksrestaurant om, bij een kopje koffie voor senioren, in de krant het nieuws te lezen over de wereld die, aan de andere kant van het raam, ongezien aan hem voorbijging. In deze papieren werkelijkheid kon in elk geval de bladzijde worden omgeslagen, wanneer de weerslag je niet beviel.

Zonder enige emotie – althans niet zichtbaar – nam de man de informatie tot zich. Nadat hij het dagblad had uitgelezen, draaide hij het om en nam een laatste slokje van zijn koffie. Het bekertje zette hij op de achterkant. Met beide handen leunend op de tafel bekeek hij de situatie.

Dan tastte hij in zijn broekzak en haalde er een aansteker uit. Zonder veel omhaal stak hij er de krant mee aan.

“Zo.” was zijn uitleg.

Terwijl de vlammen likten aan het wereldleed en het personeel probeerde deze te doven, wandelde de man rustig naar buiten.

Standaard

Een gedachte over “Wereldburger

  1. Ook ik lees mijn dagelijkse krant.
    Soms lees ik online, soms lees ik thuis, soms lees ik buitenshuis.

    Maar meestal ben ik weer snel vergeten welke rampspoed er aan mij voorbij ging.

    Naar buiten lopend geniet ik dan van het weer.
    Maar vooral van de mensen die met een glimlach reageren op mijn groeten.

    Mooi blog

    Zonnige groet,

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.