Wiedergutmachung

Brrrr is het koffer aan het pakken. Ik scharrel de elektronica bij mekaar. We gaan weg.

Zoals — bijna — elk jaar om deze tijd van februari verkassen we naar onze favoriete stek in Scheveningen. Bijna, want vorig jaar moesten we — door geldnood gedwongen — verkassen naar een obscuur hotelletje, niet ver van onze lievelingsplek.

Slim, zeiden we tegen mekaar, want wat doe je nou meer in een hotel dan slapen en ontbijten? Een luxueus verblijf was toch maar geld-over-de-balk-smijterij. Nee, zo hielden we onszelf dapper voor, dat was nergens nodig voor.

Dus zagen we af in een schier Oost-Europees gastenverblijf, achter de duinen van de Noordzee. Waar we in stilte wegkwijnden en alles misten wat deze badplaats anders zo anders maakte. Het champagne-ontbijt, om maar es wat te noemen. Of de pianist in de lobby. Of de drankjes in de bar. Of de zeemeeuwen op het balkon, het appeltje bij het ontbijt en de dagelijkse krant.

Eens, maar nooit meer, zo verklaarden we eendrachtig toen we thuis waren gekomen.

[Dus stappen we dadelijk in de Jaguar die ons naar onze favoriete hotelletje brengen zal. Kurhaus, here we come!]

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.