Nudge nudge, wink wink

Billy & bloemen

De aarde lacht in bloemen. Ralph Waldo Emerson (1803-1882)

“Lekkere jongens, hè?” Ik keek om in het ongeschoren gezicht van een zestiger.

“Pardon?” reageerde ik. Hij knikte naar de tafel waar de Diva signeerde.

“Je kunt er zo inkijken.” zei hij, duidelijk genietend van haar decolleté. “Lekker toch?”

Zijn amicaliteit bracht me van mijn stuk.

“Ken ik u misschien?” probeerde ik. De man schudde zijn hoofd.

“Niet dat ik weet.” zei hij. “Maar het zijn wel lekkere dingen. Toch?”

Hij bewoog zijn wenkbrauwen veelbetekenend, gaf me een knipoog en liep verder.

[Tijd om er over na te denken had ik niet. De Diva verleende me met een ontwapenende glimlach audiëntie. Dat ik daarbij zo nu en dan wat dieper in haar halslijn keek was bijna onvermijdelijk.]

Standaard

9 gedachten over “Nudge nudge, wink wink

  1. Mooie madam. En ik kan haar geen ongelijk geven. Ik zou ook wel eens met Brrrr op de foto willen. Maar of hij dat met mij zou willen dat is maar zeer de vraag, want ik heb helaas niks te signeren.

    {Mowl: een cheque, misschien?}

  2. Jean d'A schreef:

    “we” zijn toch niet van “ons” geloof gevallen????
    Wie is trouwens dat mens naast Brrrr?

    {Mowl: we hebben alleen maar kennisgenomen van andere zienswijzen, meer niet. En die vrouw wilde per se met Brrrr op de foto. Ze heeft zich verder niet bekend gemaakt.}

Laat een reactie achter bij MarloesReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.