Hij zat op de bank en trok aan z’n sigaret. Z’n houding was gebogen als ’t gevoel dat ie ongetwijfeld moest hebben. M’n hemel, wat hield ik van ‘m! Maar nu even niet. Minder. Nou nee, niet minder: anders. Boos.
“Man, man, man.” hoofdschudde die. Hij nam nog ’n slok van z’n koffie. Ik dacht intussen al aan ’t goedmaken. Goedmaken is toch wel ’t mooiste van ruzie. Stiekem verheugde ik me d’r al op. Maar eerst moesten we nog tot ’n climax komen. Even doorbijten, dus.
“Man.” zeidie voor de vierde keer. “Wat ben jij ’n muggenziffer!” Waarmee de hele bodem onder ’t gekibbel werd weggeslagen. Ik aarzelde toe te slaan.
“Muggenzifter, bedoel je.” glimlachte ik.
Wat vervelend als je steeds allebei gelijk hebt…