Hij kwam die dag onaangekondigd en van nergens. En net zo ineens moest ik aan hem terugdenken, toen ik dan eindelijk een respons had verdicht.

“U leeft voor boeken,” had hij, vanuit die leegte, plots geponeerd. Zijn verschijning en diens woorden waren bijna zo wonderlijk dat ik even geloofde dat een aartsengel mij bezocht.

Ik had me overvallen gevoeld en opgelaten en stamelde een nikserig Inderdaad, alsof ik oordeelde dat de brandende braamstruik best wel knus was.

De man noteerde mijn gestoetshaspel met een glimlach.

Pas daarna, veel te laat, bedacht ik wat een goede respons had kunnen zijn.

“Boeken hebben de tijd gevangen, voor zover die bestaat, en ontsluiten het heelal met alle vormen van leven, want elke gedachte, fantasie of niet, wordt werkelijkheid zodra hij is ontstaan. Schrijven is scheppen.” Zoiets.

En dat dan minzaam uitgesproken en zelfverzekerd.

Gelukkig ben ik nu beter voorbereid voor ’s mans wederkomst.