Zeven dagen geleden: de bestemming

boot
Hij betrad het grondgebied van leugens, zonder een paspoort voor terugkeer. Graham Greene (1904-1991)

Wanneer je ons ’n reis cadeau zou doen naar ’n afge­legen oord waar verder vooral bejaar­den, kin­de­ren en Duitsers te vinden zijn, hadden we je vrien­de­lijk bedankt en ons stil­le­tjes afge­vraagd of je nu helemaal je ver­stand verloren had. Toch was dat precies ’t doel van onze korte reis: Ameland.

Ken je Ameland? Je moet er eerst voor naar Fries­land gaan om dan, met ’n boot, over te steken. Ameland is namelijk ’n eiland. Net zoiets als Groot-Brittannië, maar dan Europees. Ze hebben dezelfde koningin als wij en de euro is alge­meen geac­cep­teerd betaal­middel. Boven­dien — en dat vind ik persoon­lijk wel heel erg prak­tisch — ze spre­ken en ver­staan daar alle­maal ’n soort van Neder­lands, zodat de communicatie vrij stroef­loos verloopt.

[Daar kunnen die Britten nog ’n puntje aan zuigen, met dat verbeten vasthouden aan ’n eigen staatshoofd, munt en taal. Stelletje eigenheimers.]

Standaard

7 gedachten over “Zeven dagen geleden: de bestemming

  1. Apart. Ik had van de Britten nu juist begrepen dat zij het vasteland waren en de rest van de wereld een eiland.

    {Mowl: zolang de BBC nog de evolutieleer verkondigt is voorzichtige twijfel geboden.}

  2. Marloes schreef:

    Wat heeft een mens nou op een eiland te zoeken? Je kunt geen kant op zonder natte voeten te halen…

    {Mowl: ik weet, ’t is geen Arnhem. Maar toch is ’t leuk.}

Laat een reactie achter bij Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.