|
De luchten zouden zwanger van zwaarmoed moeten zijn, de hemel gehuld in rouw.
Vanuit de radio moest stemmige muziek klinken. Mensen op straat klampten mekaar vast met begripvolle blikken.
Maar in plaats daarvan straalt de zon als nooit tevoren en schallen er vrolijke zomerklanken uit de luidsprekers. De talrijke parkbezoekers wandelen vrolijk en onbekommerd door onze straat.
Alsof er niks is gebeurd.
Alsof ik alleen dat eenzame voerbakje in de keuken zie.
[Ik sta versteld van mezelf. Talloze huisdieren heb ik versleten en ik ben gewend geraakt aan hun tijdigheid. Maar Zusje. Zusje.]
Hopelijk geniet ze gewoon van het warme voorjaar en heeft ze alleen maar last van haar hormonen!
aldus.
Ben je al eens in de buurt gaan rondvragen? Of is er een asiel in de buurt waar je eens kan informeren? Of dierenartsen in de buurt?
Als we nou allemaal heel hard roepen? Zusje!!! Zusje!!! ZUSJE!!!
heb al een kwartier zitten nadenken over een reactie, maar het lukt me even niet om de juiste woorden te vinden. Veel sterkte en ik hoop dat ze terug komt
Veel te veel verse vogeltjes buiten…en zwoele nachten om te flaneren… (Ik bezweer mijn ‘ze-komt-niet-terug’- angst…ook al liggen die twee oude dames van mij nu (nu-nog-wel) op de luie stoelen in mijn tuin…)
Laten we hopen dat ze terug komt. En snel ook!