Kansen zijn vaak dingen die je de eerste keer niet hebt opgemerkt. Cathérine Deneuve

“Ik heb gelezen dat René Froger ook meedoet,” knikte de vrouw in de trein. Ze was met twee zussen onderweg naar Utrecht, naar Holiday on Ice. “In elk geval wel zijn zoon.” wist ze.

Terwijl ze dat vertelde tipte ze met de punt van haar tong een klein zweertje op haar bovenlip aan. Het was niet groot, maar wel vuriger dan de omgeving.

“René Froger zal wel te zwaar zijn voor het ijs,” grapte ik.

“Hij zal misschien wel wat zingen,” bleef ze doorknikken. De tong likte weer naar de ontsteking.

De zussen zaten met hun tweetjes een bankje verderop.

“Het is te druk in de trein,” knikte ze, “het is veel leuker om samen te reizen. Maar ja.”

Het zweertje werd nog eens bevochtigd.

“Ze zeiden dat ik hier moest zitten,” knikte ze, “zodat ik vooruit kan reizen.”

Ze likte aan haar zweer.

“Het zijn zulke lieverds,” knikte ze.