|
Laat ’t voor de eeuwigheid vastgelegd zijn: ik ben ’n lafaard. ’n Bange lafaard.
Dat wist ik zeker, toen de teksten van de man met elk biertje grover en racistischer werden. Natuurlijk, ik had meteen moeten opstaan en de man es flink de waarheid zeggen. Maar nee, ik bleef zitten en hoopte dat ’t overging.
Maar ’t ging niet over. Mijn zwijgen was misschien zelfs wel ’n aanmoediging voor de man, waardoor ie uiteindelijk ’t achterste van z’n tong kon laten zien.
“Hitler was ’n prima kerel.” lalde hij. “Hij had alleen de Marokkanen te grazen moeten nemen in plaats van de Joden.”
En weer zweeg ik.
[“Wat ’n onzin.” zei z’n vriendin, m’n laffe hoop daarmee voor heel even aanwakkerend. Om met “D’r waren toen nog helemaal geen Marokkanen hier.” prompt m’n angsten nog weer wat verder te laten indalen.]
In wat voor etablissementen kom jij?
{Mowl: familiegelegenheden, vrees ik.}
Je moet je van zulke lui niets aantrekken
{Mowl: vreemd misschien, maar dat doe ik dus wel. We hebben al es eerder onze monden gehouden.}
Ik betwijfel of je de man wel tot rede had kunnen brengen. Praten tegen sommige mensen, is als parels gooien voor de zwijnen (cfr de foto) Je kan je parels maar beter voor je blogpubliek bewaren, die waarderen ze tenminste.
{Mowl: fijn om te horen.}
Ik probeer er altijd wel tegen in te gaan, maar wat begin je tegen een dronkaard?
(Bovendien, als Wilders zijn beloftes waarmaakt, krijgt hij met terugwerkende kracht alsnog zijn zin. Overigens liggen de joden tegenwoordig een stuk beter in de markt. Israël heeft immers wel de finale gehaald.)
{Mowl: sjema Israel.}
It seems to me
that twittering
is for people who
don’t know their
grammar.
{Mowl: ’t spijt me dat je hiermee geconfronteerd werd.}
Why did you delete
the reactions of people
on which my reaction
was based ?
{Mowl: omdat ze hier niet hoorden. ’t Spijt me.}
Ook niemand anders durfde deze man blijkbaar aan te spreken. Troost jezelf met de gedachte dat je dus niet de enige lafaard bent.
{Mowl: da’s nauwelijks ’n troost.}
Was he a big man ?
{Mowl: bepaaldelijk.}