Mowl

Herinneringen zijn nutteloos; je moet er iets mee doen, dan worden het ervaringen. Gerrit Krol (1934)

En zo werd het weer tijd om de boom op te zetten. Uit de kast werden de kunststof stam met takken gehaald en de kluwen aan lampjes. Vorig jaar – net zoals elk jaar – werden begin januari alle versierselen vlot bijeen geraapt en opgeborgen. Tegen beter weten in, dat wel. Want eigenlijk moeten die lampjes zorgvuldig van de boom worden verwijderd en ingepakt, zodat ze het volgend jaar (gisteren dus) makkelijk weer tevoorschijn kunnen worden gehaald. Maar, ik zei het al, dat deden we vorige keer niet. En de lampjes vormden een rattenkoning. "Misschien moet je eerst proberen of de lampjes het wel doen." zei Brrrr, toen hij me ijverig bezig zag de boel te ontwarren. "Grmpf." antwoordde ik. Ik was nu met de snoertjes aan het vechten en had duidelijk geen behoefte aan ondersteuning van buitenaf. "Je had de lampjes netter uit de boom moeten halen." zei de moeder van Brrrr, die toevallig getuige was van mijn strijd met de snoertjes. Ik smeet de bol op de grond. "Mooi." zei ik. "Ik ga wel verder als je weg bent." Ik zat helemaal niet te wachten op redelijkheid. Ik wilde een schaar om de draden te lijf te gaan. Nadat Brrrrs moeder vertrokken en Brrrr boven met iets onduidelijks bezig was, ging ik verder. De knopen in de lichtketting werden alleen maar strakker. Er leek geen doorkomen aan. Ik dacht aan Brrrrs advies en plugde de eerste stekker in het stopcontact. Niks. De lampjes aan het koord waren dood. Ook de tweede stekker liet geen leven zien. Net zo min als de derde. Al mijn geploeter was nutteloos. [Met een zucht en een vloek raapte ik de wirwar aan lampjes op en liep ermee naar de vuilnisbak. Daarna baande ik naar binnen. Ik liep naar de deur van het trappenhuis en riep naar boven: "Kom Brrrr. We gaan lampjes halen!"