Mowl

Hij kwam ergens vandaan, maar zijn herkomst kon ik niet goed duiden, de magere, lichtgetinte man met het baseballpetje op, die ineens voor me stond, terwijl ik andere dingen aan het doen was.

“U bent een goed mens.” zei hij met een onnavolgbaar accent. Hij keek me aan, waarbij zijn ogen net langs de mijne tuurden. Hij leek ergens iets te zien.

“Volgend jaar wordt alles beter.” zag hij. “Het wordt een heel goed jaar voor u. En het jaar daarop ook.” Dat laatste zei hij na een korte pauze, alsof hij aarzelde het me te vertellen. Dan wilde hij weglopen. Na een halve stap bedacht hij zich.

“Morgen komt Zwarte Piet.” besloot hij. Waarop hij verder liep en verdween.

[Dat was gisteren. Waarmee hij bewees wel degelijk in de toekomst te kunnen kijken.]