Ik herkende Chopin niet, maar Lief zei dat het dat was.
Zijn hand ging omhoog, door de lucht en bewoog als een balletdanser. De lange vingers gleden omhoog en bogen zich om meteen daarna weer te strekken. Op de tonen en het ritme van de muziek werd het een adembenemende choreografie vol elegantie en verlangen.
Ik kon mezelf niet helpen: aarzelend, omdat ik niet wist of ik ertoe was uitgenodigd, hief ik mijn hand om mee te doen in een zich voorzichtig vormend pas de deux. Mijn vingers spreidden zich en reikten hunkerend naar een aanraking, die – schuchter, als waren we romantische rekruten – ontweken werd, noch aanvaard.
Als dan de toppen elkaar ontmoetten, draaiden we kleine cirkels in het niets.
Dan drukte Lief op een toets van de telefoon, die in zijn andere hand bleek. Hij liet me het scherm zien.
“Een nieuwe film-app.” vertelde hij. “Kijk eens wat gaaf.”
Mowl 
Plaats een reactie