Mowl

“Jullie blijven hier staan als oma een broodje pakt.” zei oma tegen haar twee kleinkinderen.

De jongen en het meisje reikten tot aan de geleiderand van de buffettafel. Ze klemden er hun handjes omheen.

“Ik zou wel graag mijn dienblad kwijt willen.” zei ik. Ik keek naar oma, die omkeerde en de handjes van de kinderen lospeuterde.

“O, het spijt me.” verontschuldigde ze zich. “Jullie moeten even doorlopen.” zei ze tegen de kinderen. Met een milde beweging duwde ze ze naar de rest van de rij. De kinderen gehoorzaamden en oma pakte haar broodje. Ik legde mijn dienblad op de geleiderand.

“Zo.” zei oma, toen ze terugkwam. Ze legde een ingepakt broodje op mijn dienblad. “Nu kunnen we verder.”

“Dat is mijn dienblad.” zei ik.

Dat was voldoende. Oma keek me even aan voordat ze brak. Ik zag tranen opwellen in haar ogen.

“Ik pak wel een nieuwe.” mompelde ik.