Mowl

Twee jongetjes – ik schatte ze een jaar of twaalf – zaten op het terras en dronken een glaasje fris. Keurige jongens.

Eén van de twee dronk de prik in één teug leeg, stond op en liep naar binnen. Hij moest plassen, dacht ik. De andere jongen bleef zitten. Hij nam nog een slok en wachtte. Hij keek naar links. En naar rechts. En bungelde wat met zijn benen. En wachtte nog maar eens. En dronk nog wat.

Toen zijn vriendje weer buitenkwam, was het glas leeg.

“En?” vroeg de terrasjongen. Het vriendje schudde zijn hoofd.

“Ook al geen condooms.” zei hij.

[Ik zat aan het tafeltje ernaast en dronk net op dat moment van mijn rosé. Iets wat je niet door je neus wilt krijgen.]