‘Ik liep dus over de markt, toen ik langs zo’n campagnejongen kwam. Je weet wel, zo eentje die folders uitdeelt die even later worden weggegooid.

‘Maar goed, hij wilde me er dus eentje geven en vroeg: “Weet u al wat u gaat stemmen, meneer?”‘

‘”Jazeker,” zei ik, want ik had me vast voorgenomen te gaan voor de partij waar die jongen voor stond. Maar hij reageerde helemaal niet enthousiast.

‘”O,” zei die, terwijl hij de flyer weer terug bij zich stak. “Nou, veel succes dan maar, meneer.” Hij zei het op zo’n toon, ik weet niet – zo teleurgesteld bijna. Ik wilde nog wat zeggen, maar ben dan toch maar doorgelopen. Langs de weggesmeten folders op straat.

‘Nou vraag ik je. Als die lui zelf al niet geloven dat er mensen op ze gaan stemmen, waarom zou ik dat dan nog doen?

‘Hij heeft me weer flink aan het zweven gekregen.’

‘Ik heb er niet zo snel last van, maar ze maakte zoveel herrie, dat ik naar buiten ben gegaan en een tennisbal tegen haar raam heb gegooid. Ik weet niet of ze het gehoord heeft, maar ze was wel stil daarna. Ik maak geen grapje.

‘Daarna ging ik op vakantie en ik dacht nergens meer aan. Maar toen ik terugkwam was de sfeer in de straat helemaal anders.

‘Wat bleek nu: de buurvrouw, van die tennisbal, zeg maar, was naar een strandfeest geweest, met een groot kampvuur. En daar, in die vlammen, had ze een jeu-de-boulesbal gegooid. Ik maak geen grapje.

‘Nou ja, die bal ontplofte en toen kwam een scherf daarvan zo, pats, recht in haar hart. Ze was in één keer dood.

‘Ik weet natuurlijk niet of het wat met die tennisbal te maken had, maar je gaat dan toch wel iets denken.

‘Ik maak echt geen grapje.’