|
’t Kabelkastje had zichzelf opnieuw opgestart, maar was niet verder gekomen dan die mededeling op ’t apparaat. Televisiekijken was niet mogelijk.
“Tja.” zei de jongen van de kabelboer door de telefoon. “Dan zal ik u ’n nieuw kastje sturen. Over ’n dag of twee kunt u ’t in huis hebben.”
“Da’s niet zo erg.” zei Brrrr. “Vroeger bestond d’r geen teevee en wist men zich ook te vermaken.” Hij had gelijk en dus gingen we eten. Toch kon ik ’t niet laten om, eenmaal van tafel, nog es op ’n knopje te drukken. Alsof d’r niks aan de hand was sprong ’t toestel aan.
“Tja.” zei de jongen van de kabelboer door de telefoon. “De opdracht voor ’t opsturen van ’t kastje is al onderweg. Ik kan daar helaas niks meer aan doen. U krijgt ’t gewoon thuisbezorgd. Dag meneer.”
[“D’r is weer niks op de buis.” klaagden we die avond als vanouds.]
klagen is en blijft een kunst natuurlijk, heerlijk!
{Mowl: we zijn ware artiesten.}
Het is toch altijd fijn om zelf te kunnen constateren dat er niets op televisie is.
{Mowl: zo is dat.}
Je zou toch denken dat ze ook bij het kabelbedrijf kunnen bellen ipv alleen maar gebeld te kunnen worden. Hij zou dan de afdeling expeditie kunnen bellen om de opdracht in te trekken. Maar ja, dat is toch zeker 40 seconden die je dan minder kunt besteden aan het bijwerken van je Hyves-pagina…
{Mowl: je zou bijna denken dat je d’r ervaring mee hebt.}
Always handy to have in stock
for next time.
{Mowl: dat bleek ook wel.}