Nog leuker wordt het als de kruideniers de eieren van scharrelkippen her en der in de winkel gaan verstoppen. Toon Verhoeven

“Komen deze van hier?” Ik hield de eieren omhoog.

“Jazeker.” zei de marktkoopman.

“U verkoopt ze als vrije uitloop-eieren.” zei ik strijdbaar en met enige stemverheffing – iedereen mocht het horen. “Maar het zijn gewoon ordinaire legbatterij-eieren.”

“Hoho,” verweerde de marktkoopman zich, “Er staat dat de eieren van loslopende kippen zijn. En dat klopt, toch? Of heb je ooit een kip aan een touwtje gezien, dan?” Met zijn zelfvoldane grijns verdween mijn laatste beetje beschaving.

“Ik wil mijn geld terug.” brieste ik. “Nu.” De marktkoopman pakte een euro en gaf die aan mij.

“Goed, jongen, jij je zin.” zei hij zalvend. “Zet je die doos dan weer terug bij die anderen van tien eieren voor een euro?” Die laatste woorden zei de marktkoopman met extra veel nadruk.

[“Tien eieren voor een euro?” hoorde een zojuist passerende vrouw. Ze pakte meteen een doosje. “Dat is ook geen geld.” De marktkoopman grijnsde breed.]