Zoals ik in mijn vorige reactiedingetje schreef, is dit de tijd van bezinning. Mensen zijn weliswaar veelal bezig met aardse zaken, maar dat is niet de essentie van Kerstmis.

Daarom wil ik aan jullie twee minder profane kwesties voorleggen. Vraagstukken waar ik niet uit kom. In het kort: ik vraag jullie spirituele hulp.

Allereerst is daar de virtuele dood. Stel: ik ga zo naar buiten, glij uit en breek mijn nek. Ik verruil het ondermaanse voor het eeuwige leven en jullie horen nooit meer wat van me. Da’s op zich niet een virtuele dood, maar vrij realistisch. Maar ik zal niets meer schrijven in dit weblog. Jullie bezoeken Mowl misschien in het begin nog es regelmatig om te zien of d’r wat bij is gekomen, maar zonder succes. Langzaamaan stopt het bezoek zonder dat jullie weten wat er met me is gebeurd.
Ik ben zelf regelmatig te vinden op sites waar geen leven meer in lijkt. Wat is er gebeurd? Is de maker iets vreselijks overkomen? Had hij er geen zin meer in? Of heeft ie juist het echte leven ontdekt? De kans is klein dat ik het ooit te weten kom.
En daar zit mijn dilemma. Het echte leven begint en eindigt – normaalgesproken – met klaroengeschal. Het leven op internet begint voorzichtig en eindigt vaag. Het begin kan ik niet meer overdoen. Maar hoe zorg ik ervoor dat jullie weten dat ik er niet meer ben?
Is ook prettig voor jullie. Scheelt weer zinloos geklik.

En ik wil bovendien heel veel rouwbeklag in mijn reactiedingetjes. Of, nee wacht, een heus condoleanceregister!

Mijn tweede kwestie is minstens zo knellend.

Ik heb een potje dagcreme en een potje nachtcreme. Ja, ik ben een mietje, maar wel een goed geconserveerd mietje.
De inhoud van beide potjes is gelijk. En voor zover ik kan nagaan hebben we ruwweg evenveel dagen als nachten. Toch is het potje dagcreme al leeg (en een nieuwe geopend) terwijl ik met de nachtcreme nog wel even kan.

Hoe zit dat?