Aanschouw mijn eerste zelfgemaakte worst. Tada!
Ik weet, het is nogal een overgang van Mark en SuperBrrrr naar een streng gehakt vlees in darmen, maar wat wil je? Dat ik oeverloos blijf doorzeuren over mijn ternauwernood verijdelde misstap?
Bovendien was het eerste wat ik Brrrr vroeg, toen ie me heelhuids heeft thuisgebracht: “Wat eten we vanavond?” Het antwoord was trouwens Pollo alla Diavolo.
“Toepasselijk.” vond ik. Maar dit terzijde.
Worst dus. Van zelfgemalen rund- en varkensvlees. Waarmee ik onmiddellijk lezertjes van vegetarisch of vele religieuze gezindheden van me vervreemd.
En dat is maar goed ook, vindt Brrrr. Ik moet maar niet meer teveel met andere mensen in aanraking komen.
[En dan was het gisteren nog Roze Zaterdag. Reden genoeg voor een verse worst, dacht ik zo.]
Hm, als vegetariër ben ik toch wel onder de indruk van deze worst, hoor! Prachtig!
{Mowl: ik zal d‘r ook es een maken zonder vlees.}
Pingback: Twiet | Mowl.eu
De overgang van je vorige post met deze vind ik tamelijk ontnuchterend 🙂
{Mowl: dan ben ik weer Nederlander – hopeloos onromantisch.}
awwwww je valt wel mee hoor 🙂
{Mowl: vinnik eigenlijk zelf ook best wel.}
Terug naar de harde werkelijkheid…met zelfgemaakte worsten.
{Mowl: kan het plastischer?}
Ze zien er prachtig uit, hoe smaakte ze? Fijn om toch te weten dat jullie je op het gebied van eten helemaal kunnen redden en straks, naast de bakker, pastamaker ook geen slager meer nodig hebben voor de halffabricaten en je bent toch veel trotser als je iets helemaal zelf hebt gemaakt, glim glim
{Mowl: zo dadelijk ga ik de worst au Vin Blanc bereiden. Ik laat het je weten.}
Roze Zaterdag leek me wel leuk, maar na de foto hoeft het voor mij niet meer.
{Mowl: dat begrijp ik. Wat kan er nou tippen aan zo’n mooie worst?}