Kamperen: ’s nachts trachten te slapen in een natte tent en overdag eten klaar te maken boven natte blokken hout. Louis Paul Boon

“Zijn jullie alweer thuis?” — ’t Was ’n nogal overbodige vraag die ik stelde toen ik de bovenburen-van-hiernaast aantrof: Hij, beneden in de weer met te drogen tentdoek, en Zij op ’t balkon, waar nog meer overheen was gehangen.

“Ja.” zei Hij. Hij trok ’t doek aan de punten strak. “’t Was ’n beetje vochtig.” ging ie verder. “De kastelen waren wel mooi. Maar op ’n gegeven moment ken je ze wel.”

“Bovendien hadden we ze allemaal gehad.” zei Zij.

“We hadden ze allemaal gehad.” herhaalde Hij. “En toen de tent begon te lekken was ’t tijd om terug te gaan.” D’r volgde ’n onbehaaglijke stilte, waarin ik me ’n voorstelling maakte van ’t kampeerleed.

“Maar we hebben wel genoten, hoor.” zeiden ze samen.