 |
|
“Och, kijk!” zei ik. Ik streelde vertederd ’n elektrische typemachine. “Zo eentje heb ik ooit ook gehad.”
We liepen door ’n bazaar in ’n kerk in de buurt. D’r werden gebruikte spullen verkocht voor ’t goede doel. M’n oog viel op ’n groene kunststof mandoline.
“Daar sneden we vroeger komkommers mee aan plakjes.” herinnerde ik me. Lang stond ik d’r niet bij stil. ’n Cassetterecorder trok m’n aandacht. “Nou zeg! Zo één was de mijne!” joelde ik. Brrrr had tot dan toe gezwegen.
“Dat waren dan zeker wel tweedehands spullen?” vroeg ie. De hoop in z’n stem ontging me.
“Welnee.” zei ik. “Die waren allemaal splinternieuw.” Brrrr slikte iets weg.
“Maar die dingen zijn mega-oud.” zeidie.
[Ineens zag ik me staan, in die kerk, op die bazaar. Tussen enkel bejaarden.]
Net even op Wikipedia opgezocht wat een cassetterecorder is. Die dingen komen uit de jaren zestig! Van de vorige eeuw!
Wooow!
{Mowl: je bent niet echt van plan me te helpen, wel?}
Zeidie echt ‘mega-oud’? De botterik.
{Mowl: ik heb ’t ook niet makkelijk.}
grijns … hard hè!
{Mowl: oef!}