De Nederlander wil voor een bierprijsje een champagnebehandeling. Gerrit Komrij (1944)

“Ik hoop dat ie vandaag betere zin heeft dan de vorige keer.” We waren op weg naar onze slijter. Brrrr knikte.

“Ja, hij was laatst inderdaad wat chagrijnig.” bevestigde die. “Misschien had ie mot thuis.”

“Daar laat ie zich eigenlijk nooit over uit.” vond ik. “Hij is wat dat betreft ’n beetje ’n binnenvetter.”

“Terwijl ie best weet dat ie altoos met alles bij ons aan kan komen.” stelde Brrrr.

“En toch doet ie ’t niet.” zei ik. “Zou ie ons niet vertrouwen?”

“Hij is wel altijd heel aardig.” zei Brrrr.

“Dat kan ook schijn zijn.” begon ik te vermoeden.

“Dat zal toch niet?” schrok Brrrr. Ik trok m’n wenkbrauwen op.

“Ik weet ’t niet meer zo net.” zei ik. Ik stopte. “Kom.” zei ik. “We gaan naar ’n ander.”

[Brrrr aarzelde even, maar kwam toen toch achter mij aan.]