Gelukzaligheid is genot zonder berouw. Sophokles (496-406 vGT)

“Ik hoop dat dit ’t varkentje is.” prevelde Brrrr terwijl ie ’n klein zakje bevoelde.

“’t Varkentje?” vroeg ik. “Wat voor varkentje?” Brrrr keek me verbaasd aan.

“’t Varkentje.” zeidie. “Van Toy Story. Uit de supermarkt.” Ik begreep d’r helemaal niks van.

“Toy Story?” herhaalde ik. “Maar die hebben we toch nooit gezien?”

“Jawel.” zei Brrrr. “Natuurlijk hebben we die gezien.”

“Echt niet.” zei ik. “Ik niet tenminste.” Brrrr trok rimpels.

“Maar met wie heb ik die film dan gezien?” zeidie. Hij trok zich weer strak. “Nou ja,” zeidie, “dat maakt ook niet uit.”

“Maar waarom wil jij dan per se ’t varkentje?” vroeg ik. “Is d’r ’n soort van band, soms?”

“Nee hoor.” zeidie. “Ik vind ‘m gewoon leuk.” Toen opende die ’t zakje.

“Ja!” riep Brrrr. “Ik heb ‘m.”

[’n Klein roze speelgoedje maakte z’n dag. Zo wil ik ook leven.]