 |
|
Sommige dingen moet je meteen aangrijpen. Zoals toen vroegere buurtjongen T offreerde te helpen bij de opening van Brrrr’s.
“Ik kan P vragen oftie ook meedoet.” zei T.
“Dat ligt d’r aan.” zei Brrrr. “Hoe ziet ie d’r uit?”
“Knap als ik.” zei T. “Maar dan blond. Ik stel ‘m wel aan jullie voor.” En zo geschiedde ’t de dag daarop dat T ’n attractieve jongen meebracht.
“Dit is P.” zeidie. “Lijkt op mij, toch? Maar dan blond.”
“Donker en blond.” zei ik. “Nu zouden we nog ’n rooie moeten hebben.”
“Ginger.” verbeterde T, die ook nog es de hedendaagse taal spreekt. Hij keek P aan. “Die kennen we wel.” aarzelde die. Toen schudde die z’n hoofd. “Nee, die is niet knap genoeg.” besloot ie.
[Heerlijk wanneer je personeel zo met je meedenkt.]