 |
|
“Alsjeblieft.” zei Brrrr toen ie me ’n blauw envelopje aanreikte. “’n Cadeautje. Voor jou.”
“’n Cadeautje? Voor mij?” Ik pakte ’t zakje aan. “Ik ben geeneens jarig.”
“Nog lang niet.” grapte Brrrr. Hij gebaarde met z’n hand. “Maak nou maar open.”
Ik aarzelde. Even. En in dat moment bliksemde zeventien jaar door me heen. Door ’t papier heen probeerde ik de inhoud te bepalen. De bevingerde vormen bleven onbekend voor me.
Ik weet ’t niet, dacht ik. Ik ritste de verpakking open. Daarna schudde ik ’t cadeau in m’n hand.
“Sleutels?” verbaasde ik me toen ik de ring met de Heilige Maagd d’r aan vastpakte. Brrrr zweeg fonkelend. Dat was de aanwijzing. Ik begreep ’t ineens. “Van de winkel?”
“Ja.” zei Brrrr. “Hij is tenslotte ook van jou.”
[’t Grootste cadeau ooit: de sleutel tot z’n keuken!]
En toen dacht je:’Was ik maar nooit in gemeenschap van goederen getrouwd???” 🙂
{Mowl: echt niet.}
Is Brrrr hoping that
you could get the urge
to do the cooking ?
{Mowl: geen haar op z’n hoofd.}