Achter mij ging ’n telefoon. ’n Man nam op. Hij hoorde ’t nieuws over de dood van de terrorist — ’t was in de eerste trein van de dag, dus ’t nieuws was net begonnen zich te verspreiden. De man reageerde uitgelaten. Even later kwam de trein aan in Z en stonden we samen op ’t balkon te wachten tot de deuren opengingen.
“Dat was m’n vrouw.” zei de man ongevraagd. “Bin Laden is dood.”
“Ik weet ’t.” zei ik. “Net als z’n zoon.” (Van de vrouw die als schild was gebruikt, wist ik toen nog niets.)
“Z’n zoon ook?” vroeg de man. Hij proefde ’t bericht, terwijl de deuren zich ontsloten. “Da’s mooi.” besloot ie.
Ik stapte voor de man de trein uit en keek niet meer om.
[’s Middags ging ’t luchtalarm, zoals elke eerste maandag.]
Unfortunately, Bin Laden
has more than one son.
{Mowl: ik ben banger voor z’n volgelingen.}
Clever title.