 |
|
“Hé René!” Collega R ging ’n kop koffie halen en begroette me bij ’t langsgaan.
“Hé Dinges.” antwoordde ik.
“Dinges?” zei R half lachend.
“Ik begin me al te onthechten.” zei ik. “Van ’t werk bedoel ik. Ik merk dat de namen van collega’s al beginnen te vervagen.” R keek wat verward. Dat was nou ook niet wat ik bedoelde. “’t Was maar ’n grapje, hoor.” R’s gezicht klaarde op.
“Wist ik wel.” zeidie. Hardop lachend liep ie verder naar de pantry. “Hij deed net alsof ie m’n naam nu al niet meer wist.” zeidie tegen collega N die die tegenkwam.
“Nou moe!” zei zij. Samen liepen ze de keuken in.
“Gekkie.” riepen ze me nog toe.
[Ik zocht meteen hun namen op, voordat ze terugkwamen.]