 |
|
Niet helemaal onverwacht is ’n zuster van m’n moeder gestorven. Kort ervoor was m’n moeder nog bij haar op bezoek geweest. Toen zag ze dat ’t niet lang meer zou duren. De zwaarte van ’t bericht van overlijden werd ’r niet minder om. Hooguit wat beter te behappen.
“’t Is goed zo.” zei m’n moeder. “En ze was ook al tachtig, moet je nagaan.”
Dat laatste was als ’n grapje bedoeld, hoop ik. M’n moeder is tenslotte zelf al eenentachtig.
[Doodgaan hoort bij ’t leven, zeggen ze. Kan best zijn, maar ’t moet niet al te dichtbij komen, vind ik.]
Gecondoleerd
gecondoleerd
Vroeger hoorde je op de radio vanaf je tachtigste bij de sterken der sterken. Sterkte, ook voor je moeder.
Hoe jong of oud iemand ook is, het overlijden van een dierbare slaat altijd een gat in andermans leven. Gecondoleerd met je tante.
Het is mooi als je zo’n lang leven hebt gehad. Als het dan ook nog erg waardevol werd geleefd, is de dood best te aanvaarden. Heel veel sterkte voor je mama en de hele familie.
Ook ik condoleer jou en je familie. Ik ben het met je eens dat dood niet te dichtbij zou moeten komen, maar helaas is het niet anders en zal het nooit anders zijn. Aanvaarding is het enige dat mogelijk is en als dat kan met goede herinneringen aan de overledene, dan heeft het ook een goede plek.
Dood is stom maar weinig meer dan een minder prettig deel van het leven. Gecondoleerd.
My sincere condolences.