 |
|
Ik had totaal geen inspiratie. Tot d’r ’n auto voor ons huis stopte.
’n Man en ’n vrouw stapten uit. De man opende de kofferklep en haalde d’r ’n ingeklapte buggy uit tevoorschijn. Dit voorzag ’t plaatje meteen van ’n onderschrift: Jong gezin gaat wandelen.
’t Karretje werd uitgevouwen, ’n tas tevoorschijn gehaald, ’n flesje en ’n dekentje gepakt en nog ’n aantal handelingen verricht, waarvan wij, content kinderloos koppel, geen idee hadden wat ze betekenden. Alleen dat ’t gevolg was dat pas na vijfentwintig minuten ’t kind uit z’n zitje kon worden ontbonden, de auto afgesloten en de wandeling begonnen.
“Wat ’n bevalling.” verzuchtte Brrrr met gepast gevoel voor ironie.
“Ik heb m’n stukje.” glom ik tevreden.
[’n Half uur later keerde ’t drietal alweer terug. ’t Inladen en wegrijden kostte nog geen tien minuten. Ik betrapte me d’r op dat ik dat bijna snel vond gaan.]
Blij dat wij niet zoveel tijd nodig hebben
{Mowl: wij hebben dan ook geen kinderen.}
Mijn opa zat ook altijd voor het raam. Hem ontging niets in de straat waar hij woonde.
{Mowl: en z’n kleinzoon werkt bij de radio. Cirkel is rond.}
Mijn hemel! De aanzet tot het ontstaan van het mens in opleiding heeft waarschijnlijk minder lang geduurd.
{Mowl: krek wa’k dacht.}
Zo schiet je zondagmiddag lekker op.
{Mowl: anders zit je mekaar ook maar aan te staren.}
Are you two sitting behind the curtains
the whole day when you’re home ?
{Mowl: natuurlijk niet. We hebben shutters.}
Ach, is mijn broer in Arnhem geweest?
{Mowl: vast.}