 |
|
“O wat leuk.” zwelgde ik. “De jongen mag met z’n vader mee.” Ik bracht de herinnering aan de veldtripjes met m’n eigen vader omhoog. Vertederd keek ik naar de landmeter & diens zoon, even verderop in ’t weiland.
“Euh.” onderbrak Brrrr m’n herinnering. “Da’s z’n zoon niet. Da’s ‘n, nou ja, euh, ’n lilliputter.” Ik fronste & keek beter.
“Verrek.” zei ik. “Ik dacht dat hij…”
“Zij.” corrigeerde Brrrr. “’t Is ’n vrouw.” Ik keek nog es.
“Nee.” zei ik geschokt.
“Ja.” zei Brrrr.
[Wat onverlet laat dat de heugenis mooi was. Met of zonder dwerg. Dwergse.]
Soms zitten er dwergen in de mooiste herinneringen.
{Mowl: ik moet ineens aan de film denken.}
Soms forceert het brein gewoon een ander beeld dan de werkelijkheid.
{Mowl: precies. Niks mis met m’n brillenglazen.}
Tijd om je brilglazen te laten aanpassen?
{Mowl: niet weer.}