Maar als de ware vrede eens praalt met zijn banieren, dan zal een andere geest de volkeren bestieren. Willem van Haren (1710-1768)

Sinds enige tijd zitten we in de feestcommissie van de wijkvereniging. We hebben allemaal onze taken aangereikt gekregen.

Nog net niet jubelend kwam Brrrr terug van z’n inkopen. Voor ie goed en wel z’n jas uit had was ie al aan ’t vertellen.

“Die man van ’t dansgezelschap kwam ik zomaar tegen. En die zei dat ze wel mee willen doen. En de boswachter stond in de rij voor de kassa en ging ook al akkoord. Nu moet ik alleen nog die zanger benaderen. Goed hè?” En met die laatste woorden gooide die z’n jas over de stoel. “En jij?” Ik zag twee verwachtingsvolle ogen.

[Ik gromde maar wat. Dat ik nog antwoord van de artieste afwacht, of zo.]