 |
|
Uit de Achterhoek werd de bestelling voor ’t kerstdiner bezorgd — aan huis. Dankbaar opende ik de deur.
“Hebben jullie geen schep of bezem?” was ’t eerste wat ik hoorde. Ik keek naar ’t tuinpad: de sneeuw van gisteren lag nog bijna net zo maagdelijk als ie gevallen was. Alleen de voetstappen van Brrrr waren ’t bewijs van enige activiteit. Ik schudde m’n hoofd.
“Nee.” zei ik. “Ik bedoel ja, maar Brrrr is d’r nog niet aan toegekomen.”
Ik pakte de bestelling aan. Dat was nu even belangrijker.
[Allervriendelijkst bedankte ik voor de bezorgde boodschap. Zo ben ik weer wel.]
waarom moet ik bij maagden nooit aan sneeuw, doch aan bloedend ongemak denken??Boodschappen laten bezorgen also.. ware snobs. Dat wordt echt Prenzlauerberg in augustus 😉 Ik ben erbij.
{Mowl: ik ben ook maagd en ik bloed nooit. Ja, hooguit wanneer m’n aambeien opspelen.}
Neem dan vooral de tube zalf mee wanneer je je naar de voormalige Reichshauptstadt begeeft.
{Mowl: ich bin ein Spertiner.}
Watjes! Zeker in zo een onherbergzame streek als de Achterhoek (Barbarije is ermee vergeleken een paradijs) moet men toch aan dit soort omstandigheden gewend zijn.
{Mowl: zou je denken, hè.}
Een beetje zout doet t ook…hoef je niet zo hard te vegen…
{Mowl: ik heb ’t doorgegeven.}
Deze ‘muts’ vraagt zich ook regelmatig af waarom niet iedereen zijn of haar stoepje schoonveegt.
{Mowl: dat zeg ik ook zo vaak tegen Brrrr.}
’t gaat vast vanzelf weer weg…..maar belangrijker: Wat Eten We?
{Mowl: da’s nog ’n verrassing.}
Je had hem toch ook die schep in de handen kunnen duwen. Twee vliegen in één klap. Heeft Brrrr ook eens een meevaller.
{Mowl: had gekund — als ’t niet Achterhoekse Oom en Achterhoekse Tante waren geweest.}
Bij Kantoor was de parkeerplaats niet geveegd. Er zijn diverse collega’s aan komen rijden, alleen om even de plaats rond te kijken en weer naar huis te rijden uit protest tegen de ongeveegde toestand.Verwende nesten.
{Mowl: als je d’r kunt rondrijden, kun je d’r toch ook stilstaan?}