Bewust zijn van je vergankelijkheid betekent een toekomst hebben. Hans Lohberger (1920-1979)

Meisje A had kort op de onderlip gebeten en ’n snel emmetje gezoemd. Ze begreep nu dat ze met dit soort vragen beter niet bij mij moest zijn.

“Wat denk je,” had ze eerder gewaagd, “zouden de bioscopen open zijn met Dodenherdenking?” Ik voelde m’n rechterooglid trekken.

“Wat?” vroeg ik — Ze is nog jong, dacht ik gelijktijdig. “Hoe kom je daar bij?” Ze had de ergernis onder m’n stem niet gehoord. Ze giechelde.

“We moeten met ’n stel vriendinnen al tijden iets afspreken,” zei ze vrolijk, “en we kunnen alleen maar dan.” Ze keek ineens ernstig. “Ze zullen toch wel open zijn?” smeekte ze.

“Ik ben bang van wel.” zei ik nadrukkelijk ernstig. Nu begreep ze ’t.

[Vier mei is vijfenzestig, maar wat mij betreft nog niet met pensioen.]