 |
|
Leed is lekker. Onvervuld verlangen, eenzaamheid, verdriet – zolang het op muziek is gezet en je mee kunt zingen is het een genot.
D’r was een uitvaartbeurs in de stad. Begrafenisondernemingen toonden er hun waren: urnen, kisten, noem maar op.
Natuurlijk waren wij er. Net als zoveel anderen: het was dringen geblazen. De medewerkers van de uitvaartorganisaties glunderden.
En wij met hen. We verlieten de Eusebiuskerk met een grote tas vol pennen, winkelwagenmuntjes, een gedichtenbundel, mintjes, een notitieblok en een cd met uitvaartmuziek.
Terwijl ik dit schrijf kwelen we om het hardst mee met Andr̩ Hazes zijn vlieger, vinden we Рnet als Marco Borsato Рdat afscheidnemen niet bestaat en moeten we met Frans Halsema terugdenken aan Kees.
We leven d’r helemaal van op.
[Wat is de dood toch fascinerend. En je houdt er zo ook nog wat aan over.]
Pingback: Vuurcontact | Mowl.eu
Je zou bijna willen dat je dood was.
{Mowl: de dood wordt ondergewaardeerd.}
Wat zal het worden? De fietskar of de caravan?
{Mowl: als het dan toch moet lijkt me de lijkkoets wel wat.}
Tsja, de een zijn dood….
Maar hebben de ondernemers ook nog iets aan jullie verdiend? Alvast een hele mooie urn uitgekozen? Verzekering afgesloten?
{Mowl: wij blijven eeuwig leven.}