Avaritia

lekker

Om een onberispelijk lid van een schaapskudde te zijn, moet men vóór alles een schaap zijn. Albert Einstein (1879-1955)

“Willu proeven m’neer?” vroeg een demonstratrice. “Kipshoarma.” lichtte ze toe.

Ik hou van gratis en nam als vanzelf een aangeboden bakje aan.

“Dankuwel.” zei ik en prikte in het gekruide vlees.

“Kant-en-klaar.” zei de vrouw wervend. “Lekker makkeluk.” Ik liep door.

“Hoef jij niks?” vroeg ik even verderop aan Brrrr die niet was blijven staan.

“Nee, dank je.” zei hij. “Het is vast plofkip.”

Geschrokken keek ik naar mijn bijna lege bakje. Plofkip. Wat had ik gedaan?

“Maar was het wel lekker?” zei Brrrr in een poging m’n misstap leuk aan te kleden.

“Nee.” antwoordde ik eerlijk. Nu zeker niet meer.

[Vanaf dat moment voelde ik me schuldig. Een ploert. Alleen het allerlaagste eet plofkip. Ik dus.]

Standaard

2 gedachten over “Avaritia

  1. Zo at ik laatst een lollie van ganzelever. Voelde me ook schuldig, maar het was wel lekker!

    {Mowl: ik protesteer altijd als ik zoiets voorgeschoteld krijg. Heel zachtjes, maar toch.}

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.