Ons trio katten kan vrijelijk het huis verlaten en weer binnengaan. Zeker in deze tijd van het jaar maken ze daar veel gebruik van. Hele nachten zijn ze op stap. Het schijnt dat dan vele kilometers kunnen afleggen. Maar altijd komen ze weer terug.

Omdat we in een bosrijke omgeving wonen, denken we dat ze vooral dᡲ op tocht gaan. Rooftocht, om precies te zijn. En vaak (voor zover wij weten) brengen ze de buit mee naar huis.

Eerst en vooral natuurlijk muisjes. Maar ook vogels – van uit het nest gevallen jongen tot een zich (letterlijk) lam geschrokken kraai. Of een konijn, dat zich – eenmaal bevrijd uit de klauwen van het roofdier – achter een loodzware kast verstopte. Kikkers behoren ook tot de groep “te bejagen”. Maar alleen als er 飨t niks anders is. Want kikkers smaken vies.

Vaak maken ze de prooi dood, soms laten ze hem in leven. In dat laatste geval redden we het diertje uiteraard en herplaatsen het in de natuur. Waarbij ik wil aantekenen, dat het redden van de genoemde kraai geen pretje was. Ook het konijn verzette zich met hand en tand tegen de bevrijding. [Wellicht was het beestje Irakees.]

Kikkers lijken het hele transport (uit hun water naar Mowl, van Mowl weer terug naar hun water) gelaten te accepteren. Met uitzondering van die enkeling die zich n� laat vangen en een maand later verdroogd achter een kast wordt gevonden.

Aan deze bonte rij van slachtoffers van onze katten is vannacht weer een nieuwe categorie toegevoegd. Toen ik vanmorgen wakker werd, stapte ik bijna op een buitgemaakte vleermuis.

Mooi h謠natuur?