Onderweg kwam ik mevrouw Z tegen. Ze leek me niet te zien.

“Dag, mevrouw Z.” zei ik. Ze spitste haar ogen.
“René?” raadde ze.

“Ja. Had u mij niet gezien?” Haar blik ontspande.
“Ach gut, kind. Ik heb m’n ogen laten laseren.” zei ze. „En ik moet er nog aan wennen.”

Ik knikte. Daar had ik wel eens van gehoord. Dat dat in het begin nog wel even kon duren.

“Daar heb ik wel eens van gehoord.” zei ik daarom. „Dat kan in het begin nog wel even duren. Wanneer heeft u ze eigenlijk laten laseren?”

Mevrouw Z kneep haar ogen weer toe.

„Een jaartje geleden, of zo.”

“O”, zei ik.