Vette, zwarte wolken stuwden omhoog.

Een autobusje stond in brand, op de kruising met de Amsterdamseweg. De vlammen verspreidden zich, de toeschouwers namen toe. In de verte klonken sirenes. Ik zette mijn fiets tegen een verkeerspaal.

Terwijl het vuur zich aan de onderkant van het busje begon te laven, maakte ik foto’s. Er klonk een knalletje. Mensen bleven op veilige afstand staan. Ik kwam dichterbij. Nog een foto. Haastige auto’s passeerden.

Toen knalde er weer wat. Ineens kreeg ik het gevaar van de situatie in de gaten. Ik moest hier weg. Maar de fiets stond tussen mij en het brandende wrak.

Er drongen zich beelden aan mij op van een exploderende gastank, terwijl ik mijn fiets van het slot probeerde te halen. Mijn handen trilden. Het slot sprong open.

Zonder de vuurzee nog een blik waardig te gunnen sprong ik op mijn fiets en liet me naar beneden rijden. Veilig, naar Mowl. Daar haalde ik Brrrr naar buiten om de gitzwarte rook te laten zien. Daar, wees ik, daar staat een busje in brand.

[Volgens teletekst was een jerrycan met benzine omgevallen. Door een onbekende oorzaak had die vlam gevat. De twee inzittenden zijn met brandwonden naar het ziekenhuis gebracht. Hopelijk maken ze het goed.]