Kleine meisjes en vlinders hoeven zich niet te verontschuldigen. Robert A. Heinlein (1907-1988)

’t Meisje van de overkant speelde met de tweeling van hiernaast in hun voortuin toen Opa en Oma d’r kwamen halen. Maar ’t meisje wilde niet mee. Ook al legden Opa en Oma uit dat Papa en Mama bij d’r zusje in ’t ziekenhuis waren en ze daarom niet daar kon blijven. De buurvrouw keek zwijgend toe hoe ’t meisje huilend werd meegenomen.

“Hoe is ’t met Maria?” vroeg Brrrr. Maria was ’t zusje in ’t ziekenhuis. Ze lag daar omdat ze ’n beenmergtransplantatie had moeten ondergaan, amper vier maanden oud. De ouders hadden daarna al weer bijna ’n jaar gezweefd tussen hoop en vrees.  De buurvrouw keek bedrukt.

“Ze zijn bang dat ze dit weekeinde afscheid van d’r moeten nemen.” zei ze.

[Alles wat d’r nodig is is ’n wonder. Heeft iemand d’r soms nog één liggen?]