 |
|
“Weet je nog van gisteren, dat we boodschappen hadden gedaan en dat ’t zo glad was dat ik niet terug durfde rijden maar besloot te lopen met de fiets aan de hand?”
“Ja.” zei Brrrr.
“Toen moest ik de fiets zowat vooruit slepen, zo moeilijk kreeg ik ‘m mee.”
O jee.” zei Brrrr.
“Tot ik ontdekte dat ik ‘m nog op slot had staan.” zei ik. “Waardoor ’t achterwiel niet meedeed. Alleen door de gladheid van de straat kreeg ik ‘m mee.” Brrrr keek me ’n ogenblik peilend aan. Toen schudde die z’n hoofd.
“Kijk.” zeidie. “Ik zou zoiets geeneens vertellen.” Ik haalde m’n schouders op en trok met de hoeken van m’n lippen.
“Tja.” zei ik. “Ik kan gewoon niks verzwijgen. Ik moet alles vertellen.”
[Da’s ook de reden van deze webstek, denk ik. Dat ik alles kwijt moet.]
Ook voor mij zijn jouw ontboezemingen enorm bevrijdend.
{Mowl: alleen al daarom ga ik door.}