 |
|
“Ai!” kreet ik. “Wat moet dat!”
Iets had me — in bed — in de rug getrapt. Ik was er wakker van geworden en ik draaide me om. Daar lag Brrrr, ogen gesloten, maar met een glimlach om zijn mond.
“Was jij dat?” Slaperig knikte hij.
“Ik was je kwijt.” mompelde hij.
[Dat is het nadeel van een king-sizebed. Je kunt erin verdwalen.]
Ik zou ook verder weg gaan liggen als iemand me steeds in mijn rug zou trappen 😉
{Mowl: ik ben ook subiet opgestaan. Nou ja, een paar uur later.}
Als hij je kwijt is, begint hij te trappen. Als hij je raakt, heeft hij je gevonden. Vreemd.
{Mowl: maar wel succesvol.}
Brrrr schopt je en glimlacht dan? Als dat geen sadistische trekjes zijn … 🙂
{Mowl: volgens hem is het liefde.}